کاش بعضی وقتا می‌تونستم نفرت و انزجارم رو از بعضی رفتار بعضی آدم‌ها توی روشون بالا بیارم. همین.

همیشه بدترین چیزی که ناراحتم میکنه اینه شاهد رفتاری باشم که طرف "خر" فرض کنه منو و منم نتونم به هر دلیلی بهش بفهمونم که نیستم. 

همین ناراحت شدنها شاید نشانه و راهنما هستن که راه من این نیست. که من کجا اذیت می‌شم. که چی برام بهتره.

 

راستی دروغ نگم دلم برای بی‌خیالی و آسایش دو سه ماه قبل تنگ شده. برای اون جلسات یکشنبه و پنجشنبه.